Η Cheryl Bridges, σήμερα Treworgy, την 5η Δεκ 1971 στάθηκε στη γραμμή εκκίνησης του μαραθωνίου στο Culver City της Καλιφόρνια. Κατέγραφε επιτυχίες ως δρομέας cross-country αλλά είχε τρέξει μόνο σε ένα αγώνα 42195μ πριν… Δεν ήταν ικανοποιημένη για την εμφάνισή της. Ξεκινώντας έβαλε στο μυαλό της να κρατά σταθερό ρυθμό, να τον διατηρήσει ώστε να μη χρειαστεί να περπατήσει αυτή τη φορά. Φορούσε στα πόδια της ένα ολοκαίνουργιο ζευγάρι Adidas Gazelle, κατευθείαν από το κουτί. Kινήθηκε τηρώντας το «σχέδιο»: συντηρούσε το ρυθμό της και ένιωθε καλά. Τότε άρχισαν τα «θέματα» με κάποιους άνδρες.  Ένας προσπάθησε σπρώχνοντας επανειλημμένα να τη θέσει εκτός πορείας. Συνέβησαν και άλλες επιθέσεις! Δέχθηκε την υποστήριξη των γύρω της δρομέων και έτσι, συνοδευόμενη, έφτασε στο τέρμα… Η Cheryl Bridges χρονομετρήθηκε με 2ω49:40, δλδ έγινε η πρώτη γυναίκα στον κόσμο που πέτυχε break των 2ω50!!! «Νομίζω ότι  είναι υπερβολικό να συγκρίνω τον τότε εαυτό μου με το πως τρέχουν οι γυναίκες σήμερα.  Νιώθω ότι εκείνες οι στιγμές μου δεν ήταν αυτές που πρέπει να με ενθουσιάζουν» τονίζει η Bridges – Treworgy και συμπληρώνει: «Η κοινωνία ήταν διαφορετική στη δεκαετία του ’70. Οι γυναίκες δρομείς αμφισβητούσαν τα όρια, αυτά που αποτελούσαν την κοινή πίστη το τί ήμασταν ικανές να πράξουμε, πού ανήκουμε, κοκ. Συχνά σβήνει η μνήμη γιατί δεν προσπαθούσα να αποδείξω κάτι. Απλώς ικανοποιούσα μια εσωτερική ανάγκη».
Σήμερα ένας μαραθωνοδρόμος καταρρίπτει μια επίδσοη κόσμου. Απολαμβάνει άμεσα την τεράστια δημοσιότητα με κάμερες, δημοσιογράφους και θαυμαστές. Ολοι αυτοί  περιμένουν στη γραμμή τερματισμού. Η Treworgy δεν συναντούσε κατά τον τερματισμό της κάτι τέτοιο! Η εμπειρία της βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με αυτή των σημερινών δρομέων. Γνωρίζει εν μέρει αυτή την εμπειρία ως μητέρα της Shalane Flanagan. Η Ολυμπιονίκης κόρη της ολοκλήρωσε το Project Eclipse, δλδ αγωνίστηκε στους 6 world majors εντός 42 ημερών, ένα κατόρθωμα στην ηλικία των 40 ετών. Η Shalane σχολίασε ότι διαχειρίστηκε αυτό το εγχείρημα επειδή είχε σημαντική υποστήριξη και ότι η ανάπτυξη αυτού του είδους υποστήριξης είναι η μεγαλύτερη αλλαγή – δώρο στη γυναικεία δρομική κοινότητα. Είπε χαρακτηριστικά: «Όταν έχεις ανθρώπους να σε στηρίζουν έχεις τα πάντα. Αναγνωρίζω ότι αυτό που μπόρεσα να καταφέρω, μοναδικό σε όλη τη διάρκεια της καριέρας μου, οφείλεται στους ανθρώπους που μου επέτρεψαν να το κάνω… Με ενθάρρυναν, με προέτρεψαν, με ενέπνευσαν…Εκείνη την εποχή, όταν η mom σημείωσε την παγκόσμια επίδοση, δεν υπήρχε αυτή η ενθάρρυνση, η υποστήριξη και η οικονομική. Είναι εκπληκτικό πόσο μακριά έχουμε φτάσει! Ευγνωμονώ τη mom γιατί ήταν μέρος αυτής της πορείας». Η Treworgy ξεκίνησε το 1964 να ασχολείται με το τρέξιμο.  Ηταν γυμνασιοκόριτσο και άκουσε για το φαινόμενο της εποχής, το τζόκινγκ. Σκέφτηκε να δοκιμάσει στην πίστα του σχολείου. Της άρεσε... Δεν υπήρχε ομάδα κοριτσιών cross-country και γι΄αυτό άρχισε να τρέχει με την ομάδα των αγοριών. Όταν η σχολική επιτροπή αντιτάχθηκε, υποχρεώθηκε να γυμνάζεται μόνη της. Οι ομάδες και τα κλαμπ για τα κορίτσια είναι πλέον κάτι κοινό στις ΗΠΑ. Δεν υπήρχαν στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Δεν υπήρχε συντροφικότητα με άλλα κορίτσια. Το τρέξιμο δεν ήταν ακόμα μια συνηθισμένη δραστηριότητα για κανέναν. Τι έβγαλε λοιπόν μια μαθήτρια γυμνασίου που έπρεπε να τρέξει μόνη της; «Ήταν όλο αυτό εκπλήρωση,κάτι προσωπικό, ψυχική και σωματική ενδυνάμωση» τονίζει η Cheryl. Κατά την αποφοίτησή της διακρίθηκε σε αγώνα cross-country. Αυτή η διάκριση  προσέφερε μια υποτροφία στο State University της Ιndiana. Kαι εδώ ήταν πρωτοπόρος!!! Εκεί βρήκε ολίγες γυναίκες συνομήλικες ως συν – τρέχτες. Οι αγώνες cross-country ήταν μικτοί, πολλά αγόρια και ολίγα κορίτσια. Ποτέ δεν τερμάτισε κάτω από την 3η  θέση σε κανέναν από αυτούς τους αγώνες. Δεν γυμνάστηκε ποτέ με άλλες γυναίκες… Τις συναντούσε  σε περιφερειακές και εθνικές διοργανώσεις. Αγωνίστηκε πέντε φορές με την team USA σε παγκόσμια πρωταθλήματα cross-country: 1968, 1969 (4η), 1970, 1974 και 1976.