Αγωνίστηκε η Αλέξια Παππά ή Παπαγιάννης και πάλι για καλό σκοπό! Συνόδευσε την 54χρονη Lisa Thompson της κατηγορίας para T13 ως «guide» στον TCS London marathon, όπως ακριβώς είχε πράξει στο μαραθώνιο της Βοστώνης τον περασμένο Απρίλιο. Τερμάτισαν χέρι - χέρι και ευτυχείς σε 3ω59:18 επί της The Mall ave. Τα περάσματά τους – 5ο χλμ 25:05, 10ο 50:30, 15ο 1ω16:00, 20ο 1ω42:29, «μισός» 1ω48:07, 25ο 2ω09:52, 30ο 2ω42:02, 35ο 3ω15:01 και 40ο 3ω46:46. Η πρωταθλήτριά μας επέδειξε την ευαισθησία της, την ερχόμενη από τα προσωπικά της βιώματα…Παράλληλα αξιοποίησε την ευκαιρία, βρέθηκε ξανά εντός ενός τεράστιου δρομικού γεγονότος. Εζησε το «κλίμα» του στο πλαίσιο της εντεινόμενης προσπάθειας επανόδου σε πλήρη ανταγωνιστική δράση. Η κα Thompson λειτουργικά έχει τύφλωση. Η όρασή της είναι μηδενική στον αριστερό οφθαλμό και ελάχιστη στον δεξιό. Αυτός ήταν ο 21ος μαραθώνιός της. Στοχεύει να ολοκληρώσει τους 6 World Majors. Ζει και εργάζεται στο Houston/TX. Διακρίνεται στον τομέα του real estate…Είναι συν – ιδιοκτήτρια της εταιρείας Modern B&B. Ζήτησε γρήγορο ρυθμό από την Αλεξία…Υπερ – προσπάθησε,  παρακολούθησε και ανταμείφθηκε με την ικανοποίηση του τερματισμού! Η Αλεξία ανέβασε φωτό στο λογαριασμό της στο Instagram και έγραψε: «Ο οδηγός ατόμων με προβλήματα όρασης σε αγώνες δρόμου υποστηρίζει την κατεύθυνση, την τροφοδοσία αλλά και τη δημιουργία της αίσθησης όλων όσων συμβαίνουν γύρω μας. Η ημέρα έδειχνε…ένα ομιχλώδες όνειρο στο Λονδίνο!!! Συμφωνήσαμε με τη Λίζα  ότι θέτουμε σημερινό στόχο να απολαύσουμε την απόλυτη πορεία των 42195μ, τον ευμετάβλητο καιρό και τους θορυβώδεις θεατές του @londonmarathon. Δείπνησα με τηγανητό ψάρι την περασμένη νύχτα γιατί… London! Έλαβα πρωινό με τόνο σε σάντουιτς γιατί… Αlexi! Φορέσαμε γκλίτερ γιατί... joy! Προσπάθησα να αφηγούμαι στη Λίζα τα πράγματα όπως τα βιώνουν όλοι. Bυθιστήκαμε στις έντονες επευφημίες των θεατών…Εδώ διακρίνουν το όνομα στο bib ή την φανέλα και φωνάζουν αυτό! Γενναιόδωροι όλοι…Αγαπήσαμε τους ανθρώπους με κοστούμια ή χωρίς, αγαπήσαμε τα παιδάκια με το απλωμένο high five, αγαπήσαμε το περιβάλλον.... Μας άρεσε η ευκαιρία να ξεκινήσουμε ακριβώς πίσω από τους elite, στα… τακούνια τους! Εχοντας μάθει να είμαστε ως συν – τρέχτες σε στενή επαφή από την περασμένη Ανοιξη στη Βοστώνη εξοικειωθήκαμε αμέσως με τις… εφαπτόμενες. Το τρέξιμο έχει αισθήσεις... Είναι κάτι περισσότερο από σωματικό άθλημα… Σε προσκαλεί να διεγείρεις τις αισθήσεις σου….Αισθάνεσαι όλα αυξημένα ένεκα της αδρεναλίνης και της έντασης. Νοιώσαμε δυναμικά την είσοδο και έξοδο από τα ντροπαλά τούνελ με το αποσπασματικό φως. Δυναμώσαμε με το γαργάλημα των λιθόστρωτων κάτω από τα πόδια μας… Χαρήκαμε με την καθυστερημένη εμφάνιση του ήλιου! Οι γέφυρες του Thames έγιναν το πιο αγαπημένο στοιχείο επί της διαδρομής. Προσωπικά  ευχαριστώ τους δρομείς, όσοι βοήθησαν να υποστηρίξω την υπέροχη Λίζα σήμερα!!! Υπάρχει ο κανόνας ότι μόνο εμείς πρέπει κατά τον αγώνα να πάρουμε νερό για τον εαυτό μας….Δεχθήκαμε βοήθεια από άλλους σε αυτή τη διαδικασία. Μια χαρά…γιατί έμαθα έτσι ότι μερικές φορές αυτοδυναμία και αυτονομία στον αγώνα σημαίνει να ζητάς βοήθεια!!! Ο TCS London έγινε μαραθώνιος = πορτοκάλι: δύσκολος να μπεις, μετά υπέροχος, αναζωογονητικός, πολλές φορές ακατάστατος αλλά νόστιμος, ελεύθερος στην κοινή χρήση, κοκ. Ευτυχισμένη η Λίζα!!! Τι άλλο επιθυμώ…».