Ο Νίκος Ταλιαμπές (γεν: 1973) των Lepanto Runners με καταγωγή από την Πάργα αναδείχθηκε νικητής στον εισαγωγικό αγώνα της 7ης έκδοσης του αθλητικού διημέρου τιμής και μνήμης Αγγελου Φέτση εκεί στο φημισμένο θέρετρο της Θεσπρωτίας. Ο αγώνας έχει όνομα: «Μονοπάτι του Ελαιώνα» απόστασης 15540μ…Ο ικανός δρομέας χρειάστηκε 1ω17:55 για να καλύψει την out – and – back διαδρομή. Νίκησε στις γυναίκες η Δήμητρα Τσαλόκωστα (γεν: 1976) με επίδοση 1ω24:25. Οι τριάδες – 1ος Νίκος Ταλιαμπές 1973 Lepanto 1ω17:55, 2ος Δημήτρης Ανδρούτσος 1969 ΣΔ Ιωαννίνων 1ω21:50, 3ος Αλέξης Ανδρούτσος 1974 ΣΔΙ 1ω22:59 και 1η Δήμητρα Τσαλόκωστα 1976 1ω24:25, 2η Γεωργία Σιώζιου 1978 ΣΔΙ 1ω34:14, 3η Αρτεμησία Μαρτζούκου 1997 Μαραθωνοδρόμοι Σερρών 1ω43:55. Τερμάτισαν συνολικά 35 δρομείς = 27 άνδρες+8 γυναίκες. Όλα τα αποτελέσματα εδώ: https://results.chronolog.gr/resultsv3.aspx?ev=b622ed917ee14818f8ab9366da164cca&pp=e0c8&c=0 Η διαδρομή των 15540μ είχε κοινό σημείο εκκίνησης/τερματισμού επί του μώλου της Πάργας. Κινήθηκε out – and – back προς τον Μύλο και την Ανθούσα μέσω του Κάστρου, του Βάλτου (Χρυσογιάλι), της Κρυφής Παραλίας, κοκ. Την οργάνωση επιμελήθηκαν ο Ναυτικός Όμιλος Πάργας και η ΕΔΑE “My Adventure” με την υποστήριξη των τοπικών αρχών. 
Άγγελος Φέτσης (Λευκάδα 1877 – Αθήνα 1968 ): η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην πρωτεύουσα εντός του 1890 και συγκεκριμένα στην Καλλιθέα. Ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές σπουδές του στη Βαρβάκειο. Εκεί συνάντησε τον Ιωάννη Φωκιανό και ξεκίνησε τη σχέση του με τον αγωνιστικό αθλητισμό. Εντάχθηκε αργότερα στον ΑΟΑ. Αναδείχθηκε ως ο πρώτος πανελληνιονίκης των 800 και 1500μ στην ιστορία…Το διήμερο 9 και 10 Μαρτίου 1896 εντός του Παναθηναικού σταδίου έτρεξε σε 2:26.2 και 4:43.0 αντίστοιχα τις δύο αποστάσεις. Κατέκτησε έτσι τους τίτλους κατά το Α’ Πανελλήνιο πρωτάθλημα…Αγωνίστηκε στους ΟΑ «Αθήνα 1896». Ελαβε πτυχίο Νομικής από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, «Οθώνειο» τότε και σήμερα «Καποδιστριακό». Ολοκλήρωσε επίσης τη Σχολή Εφέδρων Υπαξιωματικών και αυτή των Γυμναστών. Αριστούχος και στις δύο…. Οταν ο ΑΟΑ διαλύθηκε μεταπήδησε στον «Εθνικός» ΓΣ. Προσέφερε εν αρχή ως δρομέας και κατόπιν ως στέλεχος. Ορίστηκε δ/ντής του γυμναστηρίου, ασχολήθηκε με την οργάνωση των ομάδων αθλοπαιδιών, ίδρυσε το τμήμα ξιφασκίας, κοκ. Εντός του 1901 εργάστηκε με ζήλο στην επιτροπή σύνταξης του νέου «αγωνιστικού κανονισμού» του ΣΕΓΑΣ (τότε ΣΕΑΓΣ, δλδ η υπερ – ομοσπονδία που φρόντιζε όλα τα αθλήματα). Συνεργάστηκε με τον Ιωάννη Χρυσάφη…Επέβαλαν την διεξαγωγή αναπτυξιακών αγώνων παίδων και εφήβων. Επί πολλά έτη υπηρέτησε ως ΚΦΑ στη Βαρβάκειο. Συνέβαλε στην εδραίωση του προσκοπισμού και οδηγισμού. Ενθάρρυνε την ίδρυση νέων συλλόγων, αθλητικών και φυσιολατρικών, στις γειτονιές της Αθήνας. Υποστήριξε την οργάνωση του κοινωνικού έργου του ΙΝ Αγίας Βαρβάρας του Παλ Φαλήρου όπου ο τόπος κατοικίας του. Φιλάνθρωπος και πολυπράγμων γενικώς…Σχετίστηκε με την Πάργα κατά τους Βαλκανικούς πολέμους. Επιστρατεύθηκε με το βαθμό του υπολοχαγού. Εισήλθε με τους στρατιώτες του ως ελευθερωτής στην κωμόπολη της Θεσπρωτίας. Παρέμεινε ικανό χρόνο ώστε να εδραιωθεί η ασφάλεια και η Ελληνική κυριαρχία. Εκεί γνώρισε την Αγλαία Βερβιτσιώτη και νυμφεύθηκε αυτή μετά την ολοκλήρωση των ΒΠ. Δεν έμελλε να ευτυχήσουν....Την επόμενη χρονιά σε πρόωρο τοκετό χάθηκαν η σύζυγος και το κυοφορούμενο βρέφος. Η οικογενειακή τραγωδία στιγμάτισε την προσωπική ζωή του…Επανήλθε στην Αθήνα. Αναζήτησε και βρήκε παραμυθία με την υπερ – δραστηριότητά του!